Znacie film Kieślowskiego „Podwójne życie Weroniki”? To historia dwóch dziewczyn - Polce Weronice i Francuzce Veronique, które są swoimi sobowtórami, żyjącymi równolegle w tym samym czasie, ale w oddzielnych światach. Światach postrzegania, bo każda inaczej odbiera rzeczywistość.
Weronika wierzy w drugą stronę lustra, nosi ze sobą ładne magiczne przedmioty i lubi marzyć, patrząc na wszystko dookoła własnymi filtrami, które tworzy w wyobraźni, przez co jej życie jest bogatsze. Veronique natomiast odbiera rzeczywistość lakonicznie, nie dostrzega niezwykłości, nie zagląda w głąb siebie i nie ma większych pragnień, bo z oczywistością przyjmuje to, co ma dla niej los.
Film rozpoczyna się sceną ich dzieciństwa, gdzie matki pokazują im świat. Mama Veronique pokazuje liście, opowiadając jedynie o ich rzeczywistym kolorze i kształcie. A mama Weroniki ogląda z nią gwiazdy na niebie i - używając metafor - mówi, że dziewczynka może ich dotykać, kiedy tylko zapragnie.
Szczególny sposób, w jaki pokazujemy dzieciom wszystko dookoła, to wychowanie estetyczne. Możemy pokazać im świat takim, jaki faktycznie jest i na tym poprzestać, ale jeśli dodatkowo przedstawimy im alternatywę wszystkiego pewną przemyślaną drogą, z pewnością zaowocuje to tym, że ich współudział ze światem będzie twórczy i szczęśliwy.
Dziecięca wyobraźnia to moc, która odpowiednio krystalizowana i pobudzana przez wychowanie estetyczne oraz sztukę, determinuje swoistą percepcję rzeczywistości, a więc pozwala dowolnie tworzyć i kreować to, co nas otacza.
Buduje osobowość - wewnętrzny świat, który składa się z pasji, pragnień i upodobań.
Daje poczucie alternatywy i wolności w sposobie myślenia i wyrażania siebie. Pozwala zaglądać do świata snów, fantazji i uczy spełniać marzenia. Sprawia, że dostrzegamy piękno świata i jesteśmy po prostu szczęśliwi!
Niebieskie Migdały to warsztaty, na których - za pomocą dowolnie wybranych bodźców - rozwijamy wyobraźnię i uczymy się wyrażać siebie poprzez spontaniczną radosną zabawę sztuką. Motywami są rzadkie, nie spotykane na co dzień obrazy, dźwięki, kolory i faktury.
Oglądamy twórczość artystów, która powstała z ich emocji i własnej wizji rzeczywistości. Uczymy się kontaktu ze sztuką, kontemplowania jej i analizowania. Doświadczamy piękna i wzruszeń estetycznych. Bawimy się surrealizmem, bujamy w obłokach, rozmawiamy o snach i uczymy się spełniać marzenia.
Wspieramy myślenie magiczne i animistyczne, przeglądamy się w krzywych zwierciadłach, robimy marzycielskie instalacje, niedorzeczne do granic kolaże i patrzymy na świat przez tęczowe pryzmaty.
Zastanawiamy się, jak oddziałują na siebie barwy i jakie konstelacje kolorów dają nam radość.
Film rozpoczyna się sceną ich dzieciństwa, gdzie matki pokazują im świat. Mama Veronique pokazuje liście, opowiadając jedynie o ich rzeczywistym kolorze i kształcie. A mama Weroniki ogląda z nią gwiazdy na niebie i - używając metafor - mówi, że dziewczynka może ich dotykać, kiedy tylko zapragnie.
Szczególny sposób, w jaki pokazujemy dzieciom wszystko dookoła, to wychowanie estetyczne. Możemy pokazać im świat takim, jaki faktycznie jest i na tym poprzestać, ale jeśli dodatkowo przedstawimy im alternatywę wszystkiego pewną przemyślaną drogą, z pewnością zaowocuje to tym, że ich współudział ze światem będzie twórczy i szczęśliwy.
Dziecięca wyobraźnia to moc, która odpowiednio krystalizowana i pobudzana przez wychowanie estetyczne oraz sztukę, determinuje swoistą percepcję rzeczywistości, a więc pozwala dowolnie tworzyć i kreować to, co nas otacza.
Buduje osobowość - wewnętrzny świat, który składa się z pasji, pragnień i upodobań.
Daje poczucie alternatywy i wolności w sposobie myślenia i wyrażania siebie. Pozwala zaglądać do świata snów, fantazji i uczy spełniać marzenia. Sprawia, że dostrzegamy piękno świata i jesteśmy po prostu szczęśliwi!
Niebieskie Migdały to warsztaty, na których - za pomocą dowolnie wybranych bodźców - rozwijamy wyobraźnię i uczymy się wyrażać siebie poprzez spontaniczną radosną zabawę sztuką. Motywami są rzadkie, nie spotykane na co dzień obrazy, dźwięki, kolory i faktury.
Oglądamy twórczość artystów, która powstała z ich emocji i własnej wizji rzeczywistości. Uczymy się kontaktu ze sztuką, kontemplowania jej i analizowania. Doświadczamy piękna i wzruszeń estetycznych. Bawimy się surrealizmem, bujamy w obłokach, rozmawiamy o snach i uczymy się spełniać marzenia.
Wspieramy myślenie magiczne i animistyczne, przeglądamy się w krzywych zwierciadłach, robimy marzycielskie instalacje, niedorzeczne do granic kolaże i patrzymy na świat przez tęczowe pryzmaty.
Zastanawiamy się, jak oddziałują na siebie barwy i jakie konstelacje kolorów dają nam radość.