Chyba wszyscy lubią marzyć! Fantazjowanie jest nie tylko słodkie i przyjemne, ale dodatkowo płynie z niego wiele korzyści. Mózg nie odróżnia marzeń od rzeczywistości - więc jeśli doznajemy czegoś, co jest wytworem naszego fantazjowania, pozostają w nas takie same wrażenia, jak byśmy przeżyli je naprawdę.
Mariano Peccinetti - argentyński producent muzyczny i twórca kolażów z pogranicza fantasy i science - fiction. Jego ręcznie robione prace to szokujące pomieszanie wymiarów, wzbudzające bajkowe stany w umyśle.
Zdolność do marzeń jest oznaką dobrze wyposażonego mózgu. Dzięki fantazjowaniu jesteśmy kreatywni, empatyczni i relatywni w postrzeganiu rzeczywistości. Potrafimy też twórczo wizualizować, a więc łatwiej jest nam spełniać to, czego pragniemy. Dzięki imaginowaniu jesteśmy po prostu szczęśliwsi!
Passant El Mohdar (ur. 1990) - artystka pochodząca z Egiptu. W swoich pracach miesza surrealizm i marzenia z rzeczywistością.
Zajęcia
Marzymy z zamkniętymi oczami, w myślach i opowiadamy sobie nawzajem to, co imaginujemy.
Oglądamy marzycielskie obrazki, trójwymiarowe fotografie o podwójnym negatywie i te o nietypowych odrealnionych kolorach.
Rozmawiamy o snach, czytamy literaturę oniryczną, w której przedstawiona rzeczywistość kreowana jest na podobieństwo marzeń sennych. Opowiadamy o snach w aspekcie uczuć, kolorów, dźwięków i zapachów.
Poznajemy znaczenie groteski, abstrakcji i świadomość dwóch oddzielnych wymiarów - świata rzeczywistego i świata snów - bawimy się nimi, przeplatamy je ze sobą, np. na jawie malujemy wizje senne lub bawimy się w to, co nam się śniło ostatniej nocy. Jeśli faktem jest, że dziecko śni w taki sposób, jak poznaje i widzi świat, to dając mu bodźce o różnorodnej estetyce, sprawimy, że jego sny będą bogatsze.
Robimy surrealistyczne kolaże, wpatrujemy się w nie, wchodzimy wyobraźnią i fantazjujemy sobie, że jesteśmy częścią tej scenerii, czyli np. lewitujemy w kosmosie, bawimy się z wróżkami, siedzimy na tęczy lub jesteśmy antropomorficzną postacią.
Czytamy fragmenty literatury, w których są opisy surrealistycznych wizji i zdarzeń. Jedną z lektur jest „Alicja w Krainie Czarów” Lewisa Carrolla, gdzie jest mnóstwo opisów przeobrażeń wywołujących u czytelnika doznania współodczuwania. Są to, na przykład, wizje zmniejszania się i powiększania Alicji po wypiciu magicznego płynu lub opis przejścia na drugą stronę lustra. Wchodzimy wyobraźnią w rolę Alicji i zastanawiamy się, jakie wtedy mogła mieć wrażenia.
Oglądamy świat - dosłownie - przez różowe okulary, które zrobimy z kolorowych plexi. Używamy też do tego kolorowych szkiełek, folii i mieszamy kolory. Co się stanie, jeśli jednym okiem zobaczymy świat na różowo, a drugim na niebiesko?
Mónica E. Hernández - hiszpańska artystka. Jej ręcznie robione kolaże to antropomorficzne postaci i wizje marzeń sennych.
Inspiracje
Hana Haley, Shelbie Dimond, Petra Collins, "Alicja w Krainie Czarów" i "Po drugiej stronie lustra" - Lewis Carroll, "Akademia Pana Kleksa" - Jan Brzechwa, "Baśnie" - Hans Christian Andersen, Jan Švankmajer, Aarizona, Edie Sunday, Colette Saint Yves, Deborah Stevenson, Tim Lukeman, Mónica E. Hernández, Lissy Elle, Lua Ocana, Olivia Bee, Sarah Eiseman, Sarah Seené, Sergey Neamoscou, Tamara Lichtenstein, Andy Warhol, Hiroyuki Murakami, Bill Domoncos, Bob May, Bruce Mozert, Amy Friend, Dorota Stolarska, Joe Webb, John Seven, Mitch Meseke, Norman Parkinson, Passant El Mohdar, Vladimir Clavijo - Telepnev, Grete Stern, Jeanne Teolis, JESSICA SHAW clothes, Josiane Lapointe, Karen Lynch, Leticia Jiménez, Lili Chartrand, Mariano Peccinetti, Natalie Huth, Tasja Sachs, Tim Lukeman, Bruno Schulz, "Blaszany bębenek" - Günter Grass, Andy Faraday, Sarah Amy, Dušan Kállay, Pipilotti Rist.